15 Settembre, 2002
Sàan Martìin de na vòolta di Giovanni Chiappani
Il ricordo di Giovanni Chiappani,sindacalista della Cgil, di quella giornata che ha scandito per secoli la vita dei braccianti cremonesi.

Sàan Martìin de na vòolta di Giovanni Chiappani
Il ricordo di Giovanni Chiappani,sindacalista della Cgil, di quella giornata che ha scandito per secoli la vita dei braccianti cremonesi.

Adès ’l ööndes de nuèember ’l è ’n dé
tàan ’me ’n àalter; sücéet nièent!
Ma in d’i tèemp indrée le stràade
de campàgna l éera pièene de càar e de
gèent.

’L éera ’l dé de Sàan-Martìin e i
salariàat, quàan j éera disdetàat, i gh’ìiva
de cargàa töt in s’i càr e trasferìise in de
n’àaltra casìna, magàari luntàan divèersi
chilòmetri da chéla in dùa i stìiva prima.

La disdèta i padròon i la mandàava
d’estàat; de le vòolte te cunusìivet gnàan
perchè te séeret stàt disdetàat.
Alùura te cuminciàavet a girulàa, a
’ndàa in céerca de n’àalter pòst de lauràa.

Quàan te séeret curdàat, te tiràavet en
suspìir: per ’n àaltr’an gh’éera cà e lauràa,
cusé la famìiglia te pudìiet sfamàa; àanca
se ’l penséer de’l pòst che te lasàavet ’l
éera séeri: te gh’ìivet de piantàa le
amicìsie, i parèent e quài vòolte àanca i
mòort a’l cimitéeri.

Te gh’ìivet séemper la
speràansa de truàa ’n pòst püèe bèl per el
lauràa e ìl anbièente, dàto che ìl padròon,
àanca se te ’l càambiet, ’l è sèemper chèl.

In de la nóova casìna, dùa te ghìivet de
’ndàa a stàa, te ghe menàavet i mòi, j
aréle, le scàale, i scalòon, le bùte e la tina
che le servìiva per schisàa.

El dè de Sàan-Martìin tri càr cun li
baròosi, tri pàar de cavàai e tri cavalèer j
èera a cà tùa de bùna matìna per cargàa la
ròba, te gh’ìivet da fàa na bèla lauràada in
sö ìn càr te ghe metìivet la càamera de lèt,
in sö ’n àalter la ròba de cuzina, in sö ’l
tèers la bataria che restàava: che j èera
casulìne, scàgn de la stàla, benasòol cu
dèent le vèerze, cavàgn, panèer e
cantunàal.

A j anéi d’i càr cu’l fìil de fèr gh’èera
tacàat j atrès de’l fugulèer, ma àanca
pügnàte, paròoi, sedéi, paròola de ràm
cun dèenter el gàt ligàat in de’n sàach.
In sö i càr truàava pòst àanca la
famìilia: i regàas j èera inturciàat in d’i
tabàr, le dóne in d’i sialpòon.

Salütàat i vezéen, i partìiva per nóova
destinasiòon.

De sòlit per Sàan-Matìin spiuvezinava e
le stràade j éera piène de mòolta; l’èera
pròpria na tristésa véder i sanmartìin de
na vòolta.

Giovanni Chiappani