|
15 Settembre, 2002
Le poesie dialettali del poeta operaio Andrea Cavalieri
La Candéela
La Candéela
Süünti chi davaànti a Te crucifiss
ma goò mia teèmp de fermaàme
perché soò miia cüüsa diite
e gniaàn boòn de pregaà,
ma m’impiisi ‘na candeéla
per lasaàte eèn poò del meé teémp
eèn poò del mé.
Na candéela per divebtaà püseé boòn
e cun’ l fòoc che me brüusa de deènt
te làsi eèn tuchél del meé coòr.
La fiameéla la se leéva veèrs èl cieél
la dà touta la sòo luüs
e tout el sòo caluür
seènza badaà ch’el foòc
el la brüusa
e la se scurta poòc a poòc
chi bruüsa mia de deént l’è moòrt
cun ‘l dubi, l’indecisioòn
e frèd nel còor.
Che bèla la fiameéla
l’e d’eèn amòor che se cunsöma
pèr faà che la féde
la reèsti seèmp chéla.
Stoò lé a sberlüciaà e a pensaà
che steé lümiin el fàsa lüus
in touti i cantoòn del moònd
e ch’el daga eèn poòde paàs
a touti i coòr.
Stoò lé amò en poò e dighi nieént
fin che tréma la fiameéla,
la ceéra la cùla
e stupiin el füma,
ma che ‘ste foòc
el bruüsi per ‘na vita.
| 
Home page
Angolo del dialetto
Il Punto
